در هم برهمه

5/آبان/1392:

داداش عزیزم رضا و اقا سلیمه ملا پور  فوت پدر عزیز و شاعرتونو به شما تسلیت مب گم 

می خوام براتون از کسی بگم که :

اون از سنه یک سالگی مادرشو از دس داد و با پدرش زندگی کرد تا حالا اون از دار دنیا یک داداش داره  به نام رضا.

این ادم از 1سالگی تا 10 سالگیش فقط درس خوند ...... و درس چون نمی فهمید که این دنیا یعنی چی///////////////.

از سن دوازده سالگی اونم موتاد میشه مثل باباش درسو برا 3سااااااااااااااااااااااااااااال ول میکنه دنبال مشروب خوری 

ناموس مردم مواد مخدر قرص و............. میوفته سن 10سالش میشه 13 و تازه به خودش میاد می بینه تموم زندگیش

شده پوچ  حالا از فامیلو آشنا زده شده نمی دونه از شانسش باباشم میمیره هیچ رفیقی نداره داداش بزرگترشم سرش تو

دعوا می خره به جدول کنار جوبای شهرداری حالا دیگه تنها میشه با این همه بدبختی............................

فک میکنه چکار منه میره پیش فامیلاش  پیش اشناها پیش دوس  قریبه هیجا همه درا بروش بسته بودند هر کاری

که شد کرد اما جواب نشنید شکست  همونجا بود که رو به اسمون خدا دس بلند کرد گفت : خدا

من چه گناهی کردم که اینجوری شدم من می خوام ترک کنم من می خوام ادم عادی باشم من میخوام ...........

............اما جوابی نشنید..............

توی کوچشون راه میرفت تا برسه به خونشون یک دفه می بینه یک ماشین واساده جلو درشون منتظر کسی هست

میره جلو میگه خانم منتظر کسی هستید :

اره منتظر صاحب این خونه(علی) هستم.

خودمم بگید.

علی خودتی منو نمی شناسی

نه شما؟

منم پرمیدام م...ن

نمی شناسم

پارمیدام من دختر خالتم

تویی چقر بزرگ شدی من این همه وقت ندیدمت بزرگ شدی: 

 .................................

 اصلا قهر نکرده بود    من بد برداشت کردم.........

 مژده بدم برگشت  طرفم من خیلی خوش حالم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

 مژده بدید عزیزم بر گشت اونم با چشای خیس من /

 دیروز تو f ب کاری کردم دوستم بچه ها پرید ولی بازم به افتخوارش چون تنها کسی هستش که دوسش دارمممممممممممم

بسمی تعالی

وبلاک من برای اینه که شبی 2...33 خط درمورد موسیقی بنویسم

خوشحال میشم اگه نظری یا سوالی داری بپرسید...........

از استاد حسن کسایی در مر حله اول:

شايد بتوان بطور شفاف و روشن، ساز استاد كسائي را در چند شاخه بارز بررسي كرد: 
۱ـ سونوريته (صدادهندگي)
۲ـ جمله بندي
۳ـ اجراي ضربي ها
۴ـ فيزيك لب و دهان
تا قبل از استاد نايب اسدالله اصفهاني، ني را به شيوه نوازندگي با لب ( يا به اصطلاح عاميانه، چوپاني) مي نواختند و استاد نايب اسدالله اولين كسي است كه شيوه اجراي ني را به شيوه امروز يعني گذاشتن ني در بين دندانهاي پيشين نوازنده اجرا كرده است و يكي از بهترين تابعان اين شيوه حسن كسائي بوده كه تلاشي وافر در بهبود اين شيوه از خو د نشان داده است. چرا كه بعد از نايب اسدالله، نوازندگان ديگري چون استاد «مهدي نوائي» و استاد «ياوري» نيز از شيوه اجراي نايب اسدالله نيز بهره مند بودند ولي هرگز صداي سازشان به شفافيت صداي ساز نايب اسدالله نزديك نشده است. البته همين جا قابل ذكر است كه در بوته بررسي نقش زمان در تاريخ و هنر يك ملت بحث زيبائي شناسي از ابعاد مختلف در تمامي وجوه زندگي قابل بررسي و تعمق است و چه بسا زيبائي شناسي در زمان استاد نوائي و ياوري همان صداي ناخالص همراه با رگه هاي هوا بوده و صداي شفاف ني نايب اسدالله محبوب اين دو استاد نبوده است و شايد نوع نوازندگي اين دو استاد بزرگ، غايت هنر ني نوازي در آن زمان بوده است كه صراحتاً بايد با احترام تمام و كمال اين شيوه صدادهندگي را ارج نهاد.
اما براساس همين اصل زيبائي شناسي و تطابق با زمان حال، امروزه صداي شفاف و روشن ساز ني يكي از برجستگي ها و توانايي هاي يك نوازنده ني به شمار مي رود.
باز از زبان يكي از شاگردان استاد كسائي به ياد مي آورم كه استاد در مورد نحوه صدادهندگي ساز توجه شاگردان را به مدت زمان حدود ۲ سال كه ايشان فقط صرفاً بر روي صدادهندگي وقت صرف كردند، جلب مي كند.
از ديدگاه نويسنده، سونوريته ساز كسائي به مثابه طناب پيچيده اي است كه گره هاي آن چنان با ظرافت و محكم بسته شده اند كه هرگز باز نمي شوند و اين استحكام به طور بارزي در صداي بم ساز كسائي جلوه گر است. شايد به جرأت، بتوان صداي بم ساز ني را معرف شخصيت اين ساز دانست و توانمندي نوازنده در ارائه كيفيت مطلوب به صدادهندگي در وسعت صوتي بم ساز هميشه مدنظر مي باشد.
و باز با استناد به گفته خود استاد كسائي قطعاً فرم و حالت دهان هر نوازنده عامل مهمي در نوع صدادهندگي اين ساز است از كسائي سؤال شد چطور امكان دارد كسائي دومي نيز در ني پديد آيد؟
استاد در جواب گفت: اگر هنرجوئي تمامي شرايط آموزشي و تربيتي مرا داشته باشد و در دوران تاريخي من نيز زندگي كرده باشد و از هزاران فاكتور ديگر مثل من بهره برده باشد، به شرط آنكه فرم دهانش نيز مانند فرم دهان من باشد شايد بتواند دقيقاً مثل من بنوازد!
از مسائل مهم ديگر در صدادهندگي قطعاً جنس ساز و سازنده ساز مي باشد كه بسيار در صدادهندگي ساز تأثير دارد.
شيوه دميدن در ساز و نحوه گذاشتن ني در دهان و بين دندانهاي پيشين و نحوه زبانگذاري نوازنده بطور مسلم و يقين در صدادهندگي مؤثر است.
در ادامه اين مبحث بايد متذكر شد كه ازطرفي تنوع صدادهندگي ساز در بين نوازندگان جاي تعمق دارد، چرا كه اين تنوع خودمي تواند شنوندگان مختلف با ملاك هاي زيبائي شناسانه مختلف را در طيف گسترده اي شامل شود.
در راستاي فاكتور دوم اين مبحث (جمله بندي) و به استناد به جمله آغازين اين مقال جاي شك نيست كه استاد از رديف آوازي بهره فراوان در جمله بندي ها برده است و به راستي كه به مثابه خواننده اي در ساز خود مي خواند و كلمات را دنبال مي كند.
در جمله بندي هاي سلوهاي كسائي علاوه بر جمله بندي هاي رديفي موسيقي ايران، گه گاه تم ها و نواهاي آشناي بومي مناطق ايران جلوه گر است. توانايي بسيار هوشمندانه كسائي در انتخاب صداهاي مختلف ني (بم، بم نرم، زير يا اوج، غيث و پس غيث) در اداي جمله بندي ها بسيار قابل توجه است. جمله بندي هاي كسائي بسيار خلاصه و مختصر و مفيد بوده و شايد اين احساس را در شنونده ايجاد مي كند كه نوازنده اصرار در بيان جمله هاي بيشتري در نوازندگي داشته است و از آنجا كه اساس كار استاد كسائي بر بداهه نوازي مي باشد وجود جمله هاي متنوع و مسلسل وار به راستي قابل توجه است.
استاد درراستاي اين مبحث، سخني ارزشمند از موضع اداي سكوت در جمله بندي موسيقايي دارد. كسائي معتقد است كه سكوت ها در جمله بندي، بسيار مؤثر و معجزه آسا هستند و خود را براي استناد به اين سخن، درآمد بيات ترك اجرا در صفحه توسط نايب اسدالله را ملاك قرارداده و به سكوتهاي استادانه نايب اسدالله در اين اجرا اشاره مي كند. وي وسواس عجيبي در درست اداكردن جملات چه در ساز و چه در كلام دارد و هميشه استاد تاج اصفهاني را سمبل بسيار بارزي براي اداي كامل كلمات و جملات اشعار درآواز مي داند و اين دقت نظر را به راحتي مي تواند در جمله بندي سازكسائي شنيد و دنبال كرد. مي توان اظهار داشت كه در ساز كسائي بيشتر جمله هاي رديف با برداشت شخصي استاد از رديف مكتب اصفهان و همچنين استاد ابوالحسن صبا شنيده مي شود.
مشخصه سوم (ضربي نوازي) يا اجراي ضربي ها و چهارمضراب ها در ساز كسائي بسيار بارز و شايد يكي از مهمترين وجوه آموزشي ساز استاد براي هنرجويان ني بطور خاص و نوازندگان سازهاي ديگر بطور عام مي باشد. كسائي در اجراي ضربي ها بسيار توانمند و خوش سليقه است، توجه به اينكه چه موقع و بعد از چه گونه اي، چه نوع ضربي نواخته شود يكي از نكته هاي مهم در اين اجراها مي باشد. البته قابل ذكر است كه تنوع قالب ريتميك در اجراهاي كسائي ديده نمي شود و عموماً در ميزان بندي دوچهارم 2/4و يا ۴/۸ است و البته اين نيز از همان موارد مورد نظر در ديدگاه زيبائي شناسي است كه در ساز اساتيد قديم ديده مي شود و كمتر ميزان بندي هاي ديگردر اجراهاي اساتيد گذشته مي توان يافت.
اما آنچه كه هست بسيار دلنشين و قابل توجه بوده و تنوع جمله بندي ها و همان عامل ارائه متنوع جمله بندي هاي آوازي نيز در ضربي ها نيز به وفور يافت مي شود.
دوستي مي گفت: اجراي بداهه نوازي ضربي ها در سازهايي كه واخوان ندارند شايد به مراتب مشكلتر از سازهائي است كه از اين مورد برخوردار هستند و ساز ني از همين دسته سازها مي باشد چرا كه نوازنده فرصتي براي ارائه پايه ها يا واخوان هاي موسيقايي ندارد و دائماً بايد جمله هاي جديدي در ضربي ارائه دهد و از همين موضع مي توان به تنوع جمله بندي هاي سازكسائي پي برد.
در پايان بايد متذكر شد وجوهي كه در اين مقاله مورد بررسي قرار گرفته به جرأت كوچكترين و كمترين حد ارائه مطالب در تحليل و آناليز نوازندگي يك استاد موسيقي به شمار مي آيد و براحتي مي توان در حد و حدود يك تحقيق جامع و كامل بر روي سبك و سياق نوازندگي هر يك از اساتيد بزرگ موسيقي ايران قلم زد كه از حد و حدود و حوصله اين مقاله به دور است.
به اميد آنكه همه ني نوازان همچون كسائي در ني بخوانند و همچون «خود» ني بنوازند.